dag 1 Dag van Lent

Hallo lieve allemaal,

De eerste dag zit erop.

Allereerst iedereen bedankt voor de lieve reacties.

Ik was om drie uur opgestaan. Astrid ook. En terwijl ik me aankleedde maakte zij heel lief mijn proviand klaar. Mijn fiets was nog in orde en rond kwart voor vier liep ik de Wedren op. Tien over vier liep ik door het startpoortje, maar daar voorbij ontstond meteen een opstopping die meer opstopte dan ik mij van de voorgaande jaren herinnerde. Het eerste derde deel van de tocht liep ik lekker door afgezien van enkele kleinere opstoppingen. Het tweede derde deel reageerde mijn rechter onderbeen een beetje spastisch. Dat was niet alleen nogal vervelend, maar kwam ook het tempo niet ten goede. Na een extra rustpauze ging het laatste deel weer normaal maar werd het tempo af en toe beperkt door de drukke mensenmassa nadat de drie afstanden die daar weer bij elkaar kwamen. Voeg daar nog de opwarming en bijgevolg uitzetting van de aarde bij, waardoor de kilometers langzaam langer worden, wat zeker op de eerste dag met 54km te merken is en zodoende was ik was wel wat later binnen dan ik had gehoopt.

Het eerste deel verliep zoals gezegd redelijk voorspoedig. De temperatuur was aan de milde kant. Dat wil zeggen tot we Nijmegen uitliepen via de brug over de Waal. In de Waal lag een schip dat daar ongetwijfeld iets nuttigs moest doen. Ter gelegenheid van de Vierdaagse spoot het schip nu twee grote fonteinen de lucht in. Op zich best wel een leuk idee, hoewel het nog vrij donker was. Het was evenwel ook winderig. En die wind bracht de brug binnen het bereik van de fontein.

Voorbij de brug liepen we kilometers over de dijk zonder beschutting tegen de toch wel frisse wind hier buiten de stad. Misschien was het toch handig geweest als ik mijn windstopper had meegenomen.

De eerst pauze benutte ik om een paar grote koppen thee te nemen. Daarna begon het saaiste stuk van de tocht. De lus waar alleen de 50km lopers lopen. Kale dijk, weilanden, kreupelhout, stukken water, op zich een mooi landschap, maar dodelijk saai als je er kilometers doorheen moet lopen zonder dat er ander vertier is.

Tegen de middag begon het te regenen; een nuttige afwisseling van de saaie wandeling. Veel wandelaars haalden snel hun regenkleding tevoorschijn. En dat hielp, want ze hadden die amper aangetrokken of het werd weer droog. Dat ritueel zou zich nog een paar keer herhalen, maar steeds meer wandelaars trokken zich niets meer van de regen aan en liepen stoïcijns door.

De tweede pauze trakteerde ik me op een beker zout water. Nou ja het was een beetje groen omdat er wat fijngehakte groentjes in zaten en de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik ook drie kleine gehaktballetjes vond.

Ondertussen ging mijn been steeds meer opspelen, maar zoals gezegd werd dat een stuk minder na een extra rustpauze. Uiteindelijk meldde ik me rond vier uur af op de Wedren.

Nu zo het bed in en hopen dat mijn been morgen een beetje normaal doet.