Best wel zwaar

Hallo lieve allemaal,
Vandaag was best wel een beetje een zware dag. Niet alleen was het nogal warm, er liepen ook nog eens zo’n 10 % meer deelnemers dan andere jaren. En net als met auto’s op overvolle autowegen nemen fileproblemen sterk toe als het aantal lopers toeneemt. Ik was dan ook pas om vier uur binnen. Aangezien ik om iets over vier vertrokken was, ben ik dus bijna twaalf uur onderweg geweest. Omdat mijn hoofd al die tijd blootstond aan de hoge temperaturen, heeft het even geduurd voordat ik doorhad dat van vier tot vier twaalf uur is. Trek daar een klein uur vanaf voor de pauzes en het resultaat is een gemiddelde van ongeveer 5 km/h. Niet iets om over naar huis te schrijven eigenlijk
Maar laat ik bij het begin beginnen. Om één minuut voor drie liep mijn horloge af. Waarom één minuut voor drie? Wel, mijn horloge loopt één minuut voor, zodat ik meestal op tijd kom. Aflopen leidt niet per definitie tot ontwaken. Wie wel eens met een computer heeft gewerkt, kent misschien boodschappen in de trant van “bezig met de installatie van 39 updates, schakel het systeem niet uit.” Wel, mijn lichaam was gehackt door een kwaadaardig Windows virus dat voortdurend die boodschap genereerde. Gelukkig had ik het meeste de avond tevoren klaar gezet en zorgde Astrid voor de rest. Zo kon ik toch even over half vier de deur uit hoewel mijn systeem nog steeds niet echt stabiel reageerde. Het duurde nog een paar uur voordat ik niet langer bang was voor de mededeling dat mijn systeem automatisch opnieuw zou gaan opstarten om de updates te activeren. Pas nadat ik bij de eerste rustpauze wat brood, een krentenbol en een paar plakken koek (kwamen bij de thee) naar binnen had gepropt durfde ik te concluderen dat de kans op abrupt uitvallen niet meer al te groot was.
De krant wist al te melden dat tientallen lopers per ambulance moesten worden afgevoerd in verband met de hitte en, volgens mij, de stagnatie onderweg. Met het oog op mijn tegenspartelende gestel en de verwachte hitte, heb ik vanaf het begin zo veel mogelijk in de easy going modus gelopen. Voor wie de beschrijving die ik een paar jaar geleden heb gegeven, niet heeft gelezen, dan wel door de tand des tijds is vergeten: je loopt rechtop alsof je een stapel boeken op je hoofd hebt. Met dit soort weer is één boekje wel genoeg. Je probeert zo ontspannen mogelijk elke stap te zetten, dus vooral niet proberen te forceren. Dat werkt wonderwel en maakt dat je vele kilometers kunt volhouden. Hoewel de hitte niet te missen was, heb ik het redelijk volgehouden. Daarnaast heb ik me braver dan ooit gehouden aan het motto veel te drinken en in de loop van de dag bijna drie-en-een-halve liter water naar binnen gewerkt. De kom tomatensoep met balletjes is daarbij meegerekend. De tomatensoep is in de uitspanningen langs de route vaak onmeunig zout (noot van de auteur: mijn moedertaal voor “vreselijk zout”) en dat kwam goed van pas. Zo heb ik de finish in redelijke staat gehaald. Wel met geïrriteerde voeten door de hitte, maar zonder blaren.
Nieuw was dit jaar het extra lusje om van de 50 km 55 km te maken. Een verademing, nog maar zo’n 5000 mensen op de ruime landweg. Het tempo van iedereen ging ineens zichtbaar omhoog. Op het deel van de route waar alle afstanden liepen, was het zoals gezegd af en toe kommer en kwel. Elst kent meestal wel wat fileleed, maar nu was het echt bijna stilstaan. Ook Valburg schoot minder op dan gewoonlijk. En op de beruchte dijk naar Nijmegen, waar tien jaar geleden een paar doden vielen door de hitte, schuifelden we soms voetje voor voetje. Hetzelfde gold voor de brug Nijmegen in. Al met al was duidelijk waarom het maximale aantal deelnemers normaal 45000 bedraagt.
Enkele getallen net op het nieuws. Eerste dag 1200 uitvallers (normaal de helft); dat zou nog een stuk meer zijn geweest als de tijdslimiet niet een half uur was opgerekt.
Morgen starten de kwetsbare groepen (30 km en 40 km) een half uur eerder. De sterken onder ons starten op de gewone tijd, ondanks dat morgen dodelijk warm wordt.
Het devies voor morgen: liever uitvallen dan doodvallen.

PS niet meer nagelezen. Ik ga nu slapen.