Morgen om drie uur op ... brrr

Hallo lieve fans,
Morgen begint weer de Vierdaagse. Ook dit jaar hoop ik jullie weer op de hoogte te houden van mijn belevenissen. Hoop, want met deze laptop is dat hoogst onzeker. Het beestje begint ook een dagje ouder te worden en heeft duidelijk zijn beste tijd gehad. Hoewel we nooit hebben gemerkt dat ie zijn beste tijd had. Als je iets klikt, krijg je in het gunstigste geval een soort ronddraaiend wieltje te zien. En daar kan lappie eindeloos mee doorgaan. Soms reageert lappie ook in mensentaal: “ … reageert niet” of “wacht op …”. Het is verbazingwekkend hoe lang hij dat wachten kan volhouden. Kortom het heeft een half uur geduurd voordat ik aan het tikken ben geslagen. Lappie is waarschijnlijk de enige laptop die ik kan verslaan; regelmatig verschijnen de letters pas als ik al een halve regel verder ben.
Vanmorgen zijn we, Astrid en ik, op ons gemak opgestaan na een onrustige nacht met nogal wat lawaai op straat. Eenmaal op gang gekomen zijn we naar de Wedren gewandeld om me in te schrijven. Zonnetje schijnt, briesje waait, lekker wandelweer, geen lange rij. Al met al een begin waar weinig over te vertellen valt. Hetzelfde weer wordt voor morgen verwacht, hoewel Astrid ergens iets zag over een paar regendruppels.
Vanmiddag zijn we nog een paar boodschappen gaan doen: bananen, hoef ik onderweg niet te stoppen om ze te kopen, kruidkoek en pasta en toebehoren. Dat laatste niet voor onderweg overigens. Onderweg naar de supermarkt passeerden we een jongeman die met een paar zware fietstassen liep te zeulen. We hebben hem uitgelegd dat het gemakkelijker is als de fietstassen aan een fiets hangen. In zijn geval bleek dat wat moeilijk, want hij was net naar Parijs gefietst en had zijn fiets daar gelaten. Nog een sportieveling dus. Toen we hem dan maar adviseerden goed uit te rusten, zei hij dat dat helaas niet zou gaan omdat hij er meteen weer tegenaan moest. Nog een vierdaagseloper dus? Nee, direct na zo’n fietstocht is dat te veel gevraagd. Waarschijnlijk zit hij morgen in alle vroegte in opperbeste stemming langs de kant de wandelaars aan te moedigen.
Met het oog op die vroegte maakt Astrid vanavond al bijtijds mijn eten klaar. Kirsten en Leonard, waar we ook dit jaar weer verblijven, komen pas laat uit hun werk en tegen de tijd dat zij gaan eten moet ik al aan bed beginnen te denken. Om drie uur opstaan. Brrr, dat is het ergste van de Vierdaagse.