O jee, die sokken
Door: Dik
Blijf op de hoogte en volg Dik
17 Juli 2013 | Nederland, Nijmegen
Lieve supporters,
Vandaag was het spannend of alles na de inspanningen van gisteren nog pijnloos zou werken of dat ik door helse pijnen gepijnigd zou worden. Ook dat heb ik ooit meegemaakt, dus helemaal denkbeeldig was het niet. Gelukkig bleek alles het nog redelijk te doen. Hoewel, het deel dat gisteren na de behandeling met Perskindol een tijdje in brand had gestaan, heb ik maar ongemoeid gelaten. Wat wel vervelend is, is dat ik van mijn nieuwe sokken een soort uitslag heb gekregen door het elastiek en beginnende blaren door een absurd dikke naad. Dat terwijl het toch dezelfde soort is als mijn andere wandelsokken, alleen blauw in plaats van grijs of beige. Gelukkig heb ik ook twee paar beige sokken mee; daar zal ik het dan maar mee moeten doen.
Ik vertrok een paar minuten later dan gisteren, maar dat gaf niet, want ditmaal was de start precies op tijd. En zo schuifelde ik bijna tien minuten later dan gisteren door het poortje.
Vandaag is de afstand gelukkig een stuk minder dan gisteren: 48,1 km tegen 52,2 km. Das zo’n drie kwartier minder. Om mezelf te sparen besluit ik vandaag in de easy mode, in gewoon Nederlands “bewust ontspannen”, te lopen in plaats van de normal mode, in gewoon Nederlands “stevig doorlopen”. Dat gaat als volgt: je staat rechtop alsof je een denkbeeldig boek op je hoofd hebt. Vervolgens begin je ontspannen te stappen. Je laat je benen zelf hun werk doen en je komt vanzelf vooruit. Nou niet helemaal vanzelf, maar een stuk vanzelver dan met het stevige tempo dat ik gisteren aanhield. Het risico is dat ik zo langzaam ga dat ik niet voor mijn streeftijd van twee uur binnen ben, maar op mijn werk heb ik geleerd dat je prioriteiten moet stellen. Ja, werken is goed, je leert een hoop nuttige dingen. Mijn prioriteit is nu mijn spieren zo veel ontspannen dat ik de laatste twee dagen ook goed doorkom.
Het weer is weer mooi. Hoewel het al snel wat benauwd wordt, valt de temperatuur mee. De zon laat zich in het begin niet zien; die moet eerlijk gezegd nog opkomen, maar zelfs als de zon op is, hangt er een aangename wolkendeken. Om de warmtebalans van mijn hoofd wat omlaag te brengen, zet ik mijn hoed af. Alleen als af en toe de zon echt doorkomt en de warmtebalans omhoog schiet, gaat mijn hoed weer op.
Aan de rand van Wijchen, net voor de extra lus van de 50 km, rust ik weer even bij de Zuiderkroon. In tegenstelling tot vorig jaar is er rondom nu een gezellige drukte met een heuse muziekband. Om mijn spieren verder te ontzien, pauzeer ik de volle twintig minuten die ik mij had toegemeten in deze aangename omgeving.
Dan komt de lus met de lange wandeling langs de Maas en de Loonse Waard. Het is een gemene lus. Om je te tergen zie je op minder dan een kilometer aan je rechterhand de lopers die het grootste deel al hebben afgelegd. Er zijn slimmeriken die wel eens proberen een stuk af te snijden, maar daar hebben ze wat op gevonden, vliegende controles. Vorig jaar is een aantal afsnijders gesnapt en is hun polsbandje doorgeknipt. Dit jaar is er een vaste controle net voorbij de doorsteek, dus moet je wel doorlopen. Dan nader je Niftrik. Daar moet je ook doorheen, maar nu nog niet. Eerst moet je verder.Net voorbij Niftrik is de brug van de autoweg. Maar ook daar moet je voorbij. Dan komt een heel stuk verderop de spoorbrug. Je loopt door tot de onbewaakte overweg aan het einde van de spoorbrug. Gelukkig, nu ma g je eindelijk rechtsaf ... om vervolgens op een oneffen, stoffig zandpad van een paar kilometer te belanden. Ook in Niftrik is het dit jaar gezellig druk, maar Niftrik heeft alle kenmerken van geen wereldstad. Je bent er dan ook zo doorheen. Dat geldt niet voor de lange weg terug naar Wijchen, waar de lus eindelijk eindigt en de andere afstanden er weer bij komen.
In Wijchen heb ik net als andere jaren weer gerust bij zaal Verploegen. Even Astrid een sms’je gestuurd dat alles goed gaat, maar dat het misschien wel wat later wordt. Ook hier gun ik mij de maximale twintig minuten. Dat maximum is niet ingegeven door de haast, maar door de ervaring dat je, als je toch al wat stijf bent, na twintig minuten opstartproblemen begint te krijgen. En wat lees ik in het verslag van vorig jaar? “Toen ik daar opstond en weer weg wilde wandelen, had ik toch wel erg stijve bovenbenen.” Kennelijk is er minder nieuws onder de zon dan ik vreesde.
Na Wijchen komen Beuningen en Weurt. Ook komt er gaandeweg meer zon. Er zitten echter ook steeds meer toeschouwers langs de kant en alom klinkt stimulerende muziek. Dat compenseert de warmte en af en toe ga ik spontaan van easy mode naar normal mode; het valt niet mee om al die kilometers met een denkbeeldig boek op je hoofd te blijven lopen. Over de toeschouwers moet wel worden gezegd dat anders dan vorig jaar velen dit jaar minder belangstelling tonen voor de lopers. De meesten schouwen zelfs amper toe en zitten alleen langs de kant om van het mooie weer te genieten.
In Nijmegen volgt weer de bekende sightseeing tour. Dat wil zeggen, voor je binnen bent, moet je eerst nog bijna drie kwartier door de stad wandelen. Nog een paar supersoakers ontwijken en dan is daar eindelijk de Wedren.
Op advies van Astrid mijn benen laten masseren. Misschien dat ik dan straks minder pijnlijke spieren heb. Corry, die mij masseert, doet goed haar best. Het werkt echt, want na afloop voel ik alle spieren die ik eerst niet voelde.
Over het verschil tussen de easy mode en de normal mode. Gisteren 52,2 km gelopen in (na aftrek van de rust) 9 uur 11 minuten: gemiddeld 5,7 km/h. Vandaag 48,1 km in 8 uur 49 minuten: gemiddeld 5,5 km/h.
En nu maar hopen dat de beginnende blaren niet doorzetten …
Vandaag was het spannend of alles na de inspanningen van gisteren nog pijnloos zou werken of dat ik door helse pijnen gepijnigd zou worden. Ook dat heb ik ooit meegemaakt, dus helemaal denkbeeldig was het niet. Gelukkig bleek alles het nog redelijk te doen. Hoewel, het deel dat gisteren na de behandeling met Perskindol een tijdje in brand had gestaan, heb ik maar ongemoeid gelaten. Wat wel vervelend is, is dat ik van mijn nieuwe sokken een soort uitslag heb gekregen door het elastiek en beginnende blaren door een absurd dikke naad. Dat terwijl het toch dezelfde soort is als mijn andere wandelsokken, alleen blauw in plaats van grijs of beige. Gelukkig heb ik ook twee paar beige sokken mee; daar zal ik het dan maar mee moeten doen.
Ik vertrok een paar minuten later dan gisteren, maar dat gaf niet, want ditmaal was de start precies op tijd. En zo schuifelde ik bijna tien minuten later dan gisteren door het poortje.
Vandaag is de afstand gelukkig een stuk minder dan gisteren: 48,1 km tegen 52,2 km. Das zo’n drie kwartier minder. Om mezelf te sparen besluit ik vandaag in de easy mode, in gewoon Nederlands “bewust ontspannen”, te lopen in plaats van de normal mode, in gewoon Nederlands “stevig doorlopen”. Dat gaat als volgt: je staat rechtop alsof je een denkbeeldig boek op je hoofd hebt. Vervolgens begin je ontspannen te stappen. Je laat je benen zelf hun werk doen en je komt vanzelf vooruit. Nou niet helemaal vanzelf, maar een stuk vanzelver dan met het stevige tempo dat ik gisteren aanhield. Het risico is dat ik zo langzaam ga dat ik niet voor mijn streeftijd van twee uur binnen ben, maar op mijn werk heb ik geleerd dat je prioriteiten moet stellen. Ja, werken is goed, je leert een hoop nuttige dingen. Mijn prioriteit is nu mijn spieren zo veel ontspannen dat ik de laatste twee dagen ook goed doorkom.
Het weer is weer mooi. Hoewel het al snel wat benauwd wordt, valt de temperatuur mee. De zon laat zich in het begin niet zien; die moet eerlijk gezegd nog opkomen, maar zelfs als de zon op is, hangt er een aangename wolkendeken. Om de warmtebalans van mijn hoofd wat omlaag te brengen, zet ik mijn hoed af. Alleen als af en toe de zon echt doorkomt en de warmtebalans omhoog schiet, gaat mijn hoed weer op.
Aan de rand van Wijchen, net voor de extra lus van de 50 km, rust ik weer even bij de Zuiderkroon. In tegenstelling tot vorig jaar is er rondom nu een gezellige drukte met een heuse muziekband. Om mijn spieren verder te ontzien, pauzeer ik de volle twintig minuten die ik mij had toegemeten in deze aangename omgeving.
Dan komt de lus met de lange wandeling langs de Maas en de Loonse Waard. Het is een gemene lus. Om je te tergen zie je op minder dan een kilometer aan je rechterhand de lopers die het grootste deel al hebben afgelegd. Er zijn slimmeriken die wel eens proberen een stuk af te snijden, maar daar hebben ze wat op gevonden, vliegende controles. Vorig jaar is een aantal afsnijders gesnapt en is hun polsbandje doorgeknipt. Dit jaar is er een vaste controle net voorbij de doorsteek, dus moet je wel doorlopen. Dan nader je Niftrik. Daar moet je ook doorheen, maar nu nog niet. Eerst moet je verder.Net voorbij Niftrik is de brug van de autoweg. Maar ook daar moet je voorbij. Dan komt een heel stuk verderop de spoorbrug. Je loopt door tot de onbewaakte overweg aan het einde van de spoorbrug. Gelukkig, nu ma g je eindelijk rechtsaf ... om vervolgens op een oneffen, stoffig zandpad van een paar kilometer te belanden. Ook in Niftrik is het dit jaar gezellig druk, maar Niftrik heeft alle kenmerken van geen wereldstad. Je bent er dan ook zo doorheen. Dat geldt niet voor de lange weg terug naar Wijchen, waar de lus eindelijk eindigt en de andere afstanden er weer bij komen.
In Wijchen heb ik net als andere jaren weer gerust bij zaal Verploegen. Even Astrid een sms’je gestuurd dat alles goed gaat, maar dat het misschien wel wat later wordt. Ook hier gun ik mij de maximale twintig minuten. Dat maximum is niet ingegeven door de haast, maar door de ervaring dat je, als je toch al wat stijf bent, na twintig minuten opstartproblemen begint te krijgen. En wat lees ik in het verslag van vorig jaar? “Toen ik daar opstond en weer weg wilde wandelen, had ik toch wel erg stijve bovenbenen.” Kennelijk is er minder nieuws onder de zon dan ik vreesde.
Na Wijchen komen Beuningen en Weurt. Ook komt er gaandeweg meer zon. Er zitten echter ook steeds meer toeschouwers langs de kant en alom klinkt stimulerende muziek. Dat compenseert de warmte en af en toe ga ik spontaan van easy mode naar normal mode; het valt niet mee om al die kilometers met een denkbeeldig boek op je hoofd te blijven lopen. Over de toeschouwers moet wel worden gezegd dat anders dan vorig jaar velen dit jaar minder belangstelling tonen voor de lopers. De meesten schouwen zelfs amper toe en zitten alleen langs de kant om van het mooie weer te genieten.
In Nijmegen volgt weer de bekende sightseeing tour. Dat wil zeggen, voor je binnen bent, moet je eerst nog bijna drie kwartier door de stad wandelen. Nog een paar supersoakers ontwijken en dan is daar eindelijk de Wedren.
Op advies van Astrid mijn benen laten masseren. Misschien dat ik dan straks minder pijnlijke spieren heb. Corry, die mij masseert, doet goed haar best. Het werkt echt, want na afloop voel ik alle spieren die ik eerst niet voelde.
Over het verschil tussen de easy mode en de normal mode. Gisteren 52,2 km gelopen in (na aftrek van de rust) 9 uur 11 minuten: gemiddeld 5,7 km/h. Vandaag 48,1 km in 8 uur 49 minuten: gemiddeld 5,5 km/h.
En nu maar hopen dat de beginnende blaren niet doorzetten …
-
17 Juli 2013 - 21:10
Marianne Verduin:
Ik vind het super wat je doet. Sterkte met alles! -
17 Juli 2013 - 21:17
Laura:
Goed zo Dik, blijf volhouden. Het is deze dagen wel verschrikkelijk warm. Gelukkig ben je nu op de helft en de rest zal je ook wel lukken. Geholpen door de goede ravitaillering van Astrid.
Veel groeten en tot ziens,
Laura -
17 Juli 2013 - 22:48
Kirsten:
Hoi hoi, had depost toch beter wat langer kunnen staken, dan had je nu tenminste geen blauwe sokken gehad... Verder klinkt het alsof je weer als een speer gaat :) succes verder en tot morgenavond! Liefs -
18 Juli 2013 - 00:22
Jelle:
Had je die sokken niet van ons gehad... -
18 Juli 2013 - 06:16
Marrigje:
Hoi Dik,
Over de helft. Vandaag de zeven heuvelen (het schijnen overigens geen zeven heuvels te zijn, de weg heet zo!). Helemaal top en laat je vanmiddag maar weer lekker masseren dan haal je op zeker de finish.
Succes en groetjes. -
18 Juli 2013 - 08:40
Els:
Hey Dik,
Super dt je telkens weer zo'n leuk verslag schrijft! Succes morgen en overmorgen (alleen "morgen" tegen dat je dit leest!). -
18 Juli 2013 - 17:09
Gert:
Goed bezig broer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
