De dag van Wijchen

Hallo lieve fans,

In de eerste plaats iedereen heel erg bedankt voor de reactie hier of per sms.
Vandaag is het gelukkig wel gelukt om voor tweeën binnen te zijn. Nu was het vandaag weliswaar maar 47,5km (toch ook 300 m meer dan vorig jaar), maar toch. Om 4.13 uur vertrokken, om 12.50 binnen. In totaal een half uur gepauzeerd, dus effectief 8 uur 7 minuten gelopen, tegen 8 uur 24 minuten vorig jaar. Ha, ik ben minder oud dan ik eruit zie. Mijn onderrug baart me wel af en toe zorgen. Sinds ik van de winter iets met kruiwagens brandhout in de tuin heb gedaan, is dat een gevoelige plek. Onze medisch geschoolde kinderen schudden hun hoofd en vinden dat kennelijk niet zo vreemd en ja, toen Astrid vorig jaar naar Spanje fietste, waarschuwde Laura me al dat ik maar beter geen al te zware dingen kon tillen.
Vandaag zat alles mee. Het was lekker wandelweer zonder regen. De uitvalsweg uit Nijmegen was lekker breed, zodat we door konden lopen (voor wie Nijmegen kent, we liepen langs het Radboud). Ik was het fototoestel vergeten, dus ik verloor geen tijd met foto’s maken.
Dat laatste realiseerde ik me toen ik de bekende militaire verzorgingspost naderde waar Kirsten ooit door een grote lange legertent werd verzwolgen. Vorig jaar, toen ik de tent eindelijk eens op de foto wilde zetten, merkte ik daar dat ik het fototoestel niet bij me had. Nu herhaalde de geschiedenis zich dus. Het is echter niet zo erg; de authentieke legertent is inmiddels vervangen door een modern vierkant wit bouwsel. Ook bij de Vierdaagse staat de vooruitgang niet stil.
Om half negen stuurde Kirsten een bemoedigend sms’je met de opmerking dat ik het fototoestel was vergeten. Ja, dat wist ik dus al. Om half twaalf stuurde Astrid een bemoedigend sms’je met de opmerking dat ik het fototoestel was vergeten. Volgens sommige mensen lijken moeder en dochter wel een beetje op elkaar. Astrid is vandaag trouwens op de fiets naar Marja (Wilens). 19 km heen en 19 km terug. Een teken dat ze begint te herstellen van haar meningitis.
De eerste helft van het traject is nogal stilletjes. Dat merk je vooral als die helft bijna 25 km is. Na de drukte aan de start loop je Nijmegen uit door de buitenwijken. Zo hier en daar zitten een paar mensen, staat er een muziekinstallatie of worden er versnaperingen verkocht, dat is alles. Ik ben me daar te buiten gegaan aan een paar bananen. Ik had gisteren normaal gegeten en niet echt gecompenseerd voor alle verbruikte energie. Je schijnt ongeveer evenveel te gebruiken als een marathonloper, zeg zo’n 2500 kcal meer dan normaal, dus je zou in de loop van de dag in totaal pakweg zeker 4000 kcal binnen moeten krijgen. Daar zat ik bij lange niet aan. Ik heb naast wat ik meehad dus twee bananen, een gratis krentenbol, een broodje kaas en een gratis appel gegeten. De ergste honger is over, maar ik zal de rest van de dag blijven eten.
Buiten Nijmegen heb je eerst een uur landschap; mooi, dat wel, maar ook stil. Dan kom je in Alverna, een klein dorpje aan de rand van Wijchen. Daar wordt alles uit de kast gehaald om de lopers een warm onthaal te bereiden. Maar het is zoals gezegd maar een klein dorpje. Ik heb er wel weer net als vorig jaar bij de Zuiderkroon een kop thee gedronken.
Na Alverna heb je weer een stuk landschap en dan kom je door een buitenwijk van Wijchen. Ze zijn daar in Wijchen ook niet gek. Ze weten dat je een paar uur later door het centrum komt, dus waarom zouden ze vroeg opstaan om in een buitenwijk feest te vieren.
Dan komt de 10 km die de vijftigkilometerlopers extra lopen, de lus. Dat is 10 km door de polder en langs de Waal. Je kunt langs de Waal over de dijk en onder langs de dijk. Ik ben onderlangs gegaan; daar valt het minder op als je een kleine sanitaire stop maakt. Onderlangs mogen echter ook de plaatselijke auto’s rijden. Dat zijn er niet zo veel, maar toch. Op een gegeven ogenblik stapte ik even de berm in om een auto voorbij te laten. Grote bramendoornen boorden zich in mijn linkerarm en bleven daar steken. Zoals een echte macho betaamt heb ik die er zonder blikken of blozen stuk voor stuk weer uitgetrokken. En nou waren de schrammen van het snoeiwerk van een paar weken geleden bijna weg.
In Wijchen begint dan eindelijk de echte vierdaagsedrukte. Muziekkorpsen, bandjes, een burgemeester onder een luifel, noem maar op. Net als vorig jaar heb ik weer bij zaal Verploegen een kwartiertje gerust. Nee hoor, ik ben geen gewoontedier. Toen ik daar opstond en weer weg wilde wandelen, had ik toch wel erg stijve bovenbenen. Even kreeg ik visioenen van de Samariakloof op Kreta. Een verhaal dat ik graag een keer persoonlijk zal vertellen, mocht je het nog niet kennen. Toch maar weer hetzelfde tempo ingezet en al vrij snel kon ik doen alsof de stijfheid verdwenen was.
Daarna komt Beuningen. Vorig jaar was daar een controle aangekondigd die er niet was. Dit jaar werd dat goedgemaakt. Er was een controle zonder dat er aankondigingsborden stonden. Laten we hopen dat er niemand onopgemerkt de controle niet heeft opgemerkt.
In Nijmegen was het bij aankomst bloedheet. Nou ja, het was er warm. Nou ja, het was er zeker 20 en misschien wel 22 graden. In die hitte de sightseeingtour door Nijmegen gelopen tot besluit, met als nieuw element het stukje dat vanwege het gevaar van verzakkingen niet over de Waalkade loopt. Een klein stukje loopt er nog wel over. Toch voor alle zekerheid maar zo veel mogelijk rechts gelopen.
Teruggefietst naar huis. O help, vandaag stond het stoplicht voor rechtdoor op groen en dat voor linksaf op rood. Kirsten had me uitdrukkelijke instructies gegeven over wanneer je moest uitbollen en wanneer je moest versnellen. Dat was me te moeilijk, dus heb ik maar geïmproviseerd. De andere fietsers geobserveerd en geconcludeerd dat tijdens de Vierdaagse rood voor fietsers betekent "doorrijden tenzij het echt niet kan". Als het echt niet kan eventueel overwegen wat sneller door te rijden. Groen betekent "opletten want de fietsers die rood licht hebben, rijden door tenzij het echt niet kan". Voetgangers hoeven nooit op te letten; fietsers worden geacht er omheen te rijden. Van het fietsen komen de stijve spieren weer een beetje los en ik was vandaag best wel wat stijf en verzuurd. Daarom heb ik nog een kwartiertje extra gefietst om vervolgens in een heet bad te gaan zitten. Hopelijk voldoende maatregelen om er morgen weer volop tegenaan te gaan.