De dag van Elst
Door: dikhuizing
Blijf op de hoogte en volg Dik
19 Juli 2011 | Nederland, Nijmegen
Hallo fans,
De spits is eraf, hoewel tegenwoordig “het spits” in schijnt te zijn. De eerste 52,1 km zijn achter de rug. Voeg daar nog bij dat Kirsten en Leonard nu dichter bij de start wonen, zodat ik verder moet lopen dan de vorige jaren (toelichting, toen loonde het om met de fiets te gaan, nu niet meer), ongeveer 1500 m, dan zit er dus zo’n 55 km op. Eenmaal terug heb ik eerst wat gegeten, daarna gedoucht en een uur geslapen. En dan nu eindelijk weer een verslagje.
Om 3 uur vanmorgen liepen mijn horloge en mijn telefoon af. Op zijn ouderwets gezegd: ik had twee wekkers gezet want je weet maar nooit. Met effectief nog geen vier uur slaap kreeg ik van Astrid, die nog minder had geslapen, verse boterhammen en thee, voordat ik om vijf over halfvier de deur uitging. De start op de Wedren is zoals gezegd hier zo’n 1500m vandaan, dus om tien voor vier stond ik aan te schuiven. Je hebt tot kwart voor vijf om te starten, maar de meeste lopers hebben een onbedwingbare drang om op het startsein in beweging te komen.
Gelukkig was het inderdaad droog, hoewel de banken en tafels nogal natgeregend waren. Met tientallen tegelijk dromden we door de startpoorten. Ondanks het beloofde wat minder goede weer stonden er weer massa’s mensen, de meesten in de studentenleeftijd, langs de kant. Ze toonden zich wat levendiger dan vorig jaar, toen het subtropisch warm was. Misschien hadden ze meer alcohol nodig gehad om de kou te verdrijven.
Om 4.08 uur ging ik door het poortje. Het wandeltempo leek me wat hoger dan vorig jaar, misschien eveneens om de kou te verdrijven. We waren op de brug voor ik er erg in had, maar dat kan ook komen doordat ik de route begin te kennen. Ik heb de tijd niet opgenomen, dus misschien was het niet echt sneller dan vorig jaar.
Ook voorbij de brug verbazingwekkend veel juichende mensen en in Bemmel, ruim voor zessen zaten de muziekkorpsen al volop voor ons te spelen. Een paar van de redenen waarom ik de Vierdaagse in het vorige verslag een emotionele stoomwals noemde. Gelukkig was de stoom warmer dan gisteren.
Na een kleine drie uur, een paar kilometer voor Huissen, het muurtje waar ik vorig jaar mijn eerste rustpauze heb gehouden. Het muurtje was nog steeds erg populair, maar dit jaar was het niet zo warm als vorig jaar en bovendien wilde ik mijn eerste pauze eigenlijk pas na drie uur inlassen. Daarom besloot ik door te lopen tot het bankje van drie jaar geleden, ongeveer een half uur verder. Astrid, Kirsten, Leonard en Lennart zullen zich het bankje nog wel herinneren als het bankje waar we toen uitgebreid hebben gegeten. Bij het bankje is ook een kleine kantine. Daar een kop thee genomen en een boterham gegeten. Na 18 minuten weer naar buiten. Dan merk je dat het toch nog fris is, dus maar goed dat ik nog geen kleding had uitgedaan en dat ik niet te lang was blijven zitten.
Van Huissen tot Elst een tijdje gelijkop gelopen met iemand die eigenlijk meer hardloper was en opbiechtte dat de eerste keer dat hij in plaats van 15 km hard te lopen, 15 km had gewandeld, gesloopt was. Uiteindelijk had hij een aantal malen een halve dag vrij genomen om 40 km te wandelen. Overigens hoor je rondom volop verhalen over Kennedymarsen, Pieterpaden, in twee maanden naar Santiago, enz. Ik voelde me dus een klein beetje krimpen met mijn "van werk naar huis is 16 km en ik heb er een paar keer nog zoiets achteraan gedaan".
Elst is de plaats waar alle afstanden weer bij elkaar komen. Deuh, daarom heet het ook de dag van Elst. Dat betekent dat het meteen een stuk gezelliger wordt. Militairen die “shoot, shoot, shoot to kill” zingen, nou ja, die van de vredesmissies zingen “bier, bier, koel helder bier” op dezelfde wijs, massa’s juichende en zwaaiende mensen, kinderen waar je over struikelt als ze hun best doen om versnaperingen uit te delen. Het tempo gaat er dan wel wat uit, want je bent met drie keer zo veel mensen en de straten worden er niet breder op. Hier nog even een tip voor andere (kandidaat-)lopers: zwaai veel naar het publiek, zwaai en klap met de muziek mee, dat houdt je schouders en nek los en maakt het publiek blij.
In Valburg mijn tweede thee gedronken, nu buiten op een terrasje in het zonnetje, en de laatste overtollige kleding afgeritst. Vergeten om me in te smeren tegen de zon. Nou ja, niet alles wat je sportief doet is even gezond. Astrid even gebeld dat alles goed ging en na 19 minuten weer op weg.
Het laatste stuk gaat vooral over dijken tussen de weilanden. En dan komt eindelijk de brug over de Waal weer in zicht. Voor nieuwelingen kan dat een traumatische ervaring zijn; ten eerste duurt het nog bijna een half uur voor je bij de brug bent en ten tweede is het de spoorbrug, de goeie brug is nog bijna tien minuten verder. Jullie zijn gewaarschuwd.
Om 13.51 uur binnengekomen. Mijn doel was voor 14.00 uur, dus dat was gelukt. In totaal dus 9 uur en 43 minuten onderweg geweest, waarvan 37 minuten gepauzeerd. Effectief dus 9 uur en 6 minuten gelopen, geen denderend gemiddelde, maar dat komt door de eerder genoemde overvolle straten vanaf Elst.
Tot slot nog een woord van dank aan iedereen van wie ik onderweg een bemoedigend sms’je heb gekregen. Ik lees ze vrij snel, maar beantwoord ze vaak vrij laat, op zijn vroegst bij de volgende pauze en anders nadat ik thuis ben bijgekomen. Sms’jes zijn best wel fijn, dus aarzel vooral niet.
Veel liefs voor alle supporters,
Dik
De spits is eraf, hoewel tegenwoordig “het spits” in schijnt te zijn. De eerste 52,1 km zijn achter de rug. Voeg daar nog bij dat Kirsten en Leonard nu dichter bij de start wonen, zodat ik verder moet lopen dan de vorige jaren (toelichting, toen loonde het om met de fiets te gaan, nu niet meer), ongeveer 1500 m, dan zit er dus zo’n 55 km op. Eenmaal terug heb ik eerst wat gegeten, daarna gedoucht en een uur geslapen. En dan nu eindelijk weer een verslagje.
Om 3 uur vanmorgen liepen mijn horloge en mijn telefoon af. Op zijn ouderwets gezegd: ik had twee wekkers gezet want je weet maar nooit. Met effectief nog geen vier uur slaap kreeg ik van Astrid, die nog minder had geslapen, verse boterhammen en thee, voordat ik om vijf over halfvier de deur uitging. De start op de Wedren is zoals gezegd hier zo’n 1500m vandaan, dus om tien voor vier stond ik aan te schuiven. Je hebt tot kwart voor vijf om te starten, maar de meeste lopers hebben een onbedwingbare drang om op het startsein in beweging te komen.
Gelukkig was het inderdaad droog, hoewel de banken en tafels nogal natgeregend waren. Met tientallen tegelijk dromden we door de startpoorten. Ondanks het beloofde wat minder goede weer stonden er weer massa’s mensen, de meesten in de studentenleeftijd, langs de kant. Ze toonden zich wat levendiger dan vorig jaar, toen het subtropisch warm was. Misschien hadden ze meer alcohol nodig gehad om de kou te verdrijven.
Om 4.08 uur ging ik door het poortje. Het wandeltempo leek me wat hoger dan vorig jaar, misschien eveneens om de kou te verdrijven. We waren op de brug voor ik er erg in had, maar dat kan ook komen doordat ik de route begin te kennen. Ik heb de tijd niet opgenomen, dus misschien was het niet echt sneller dan vorig jaar.
Ook voorbij de brug verbazingwekkend veel juichende mensen en in Bemmel, ruim voor zessen zaten de muziekkorpsen al volop voor ons te spelen. Een paar van de redenen waarom ik de Vierdaagse in het vorige verslag een emotionele stoomwals noemde. Gelukkig was de stoom warmer dan gisteren.
Na een kleine drie uur, een paar kilometer voor Huissen, het muurtje waar ik vorig jaar mijn eerste rustpauze heb gehouden. Het muurtje was nog steeds erg populair, maar dit jaar was het niet zo warm als vorig jaar en bovendien wilde ik mijn eerste pauze eigenlijk pas na drie uur inlassen. Daarom besloot ik door te lopen tot het bankje van drie jaar geleden, ongeveer een half uur verder. Astrid, Kirsten, Leonard en Lennart zullen zich het bankje nog wel herinneren als het bankje waar we toen uitgebreid hebben gegeten. Bij het bankje is ook een kleine kantine. Daar een kop thee genomen en een boterham gegeten. Na 18 minuten weer naar buiten. Dan merk je dat het toch nog fris is, dus maar goed dat ik nog geen kleding had uitgedaan en dat ik niet te lang was blijven zitten.
Van Huissen tot Elst een tijdje gelijkop gelopen met iemand die eigenlijk meer hardloper was en opbiechtte dat de eerste keer dat hij in plaats van 15 km hard te lopen, 15 km had gewandeld, gesloopt was. Uiteindelijk had hij een aantal malen een halve dag vrij genomen om 40 km te wandelen. Overigens hoor je rondom volop verhalen over Kennedymarsen, Pieterpaden, in twee maanden naar Santiago, enz. Ik voelde me dus een klein beetje krimpen met mijn "van werk naar huis is 16 km en ik heb er een paar keer nog zoiets achteraan gedaan".
Elst is de plaats waar alle afstanden weer bij elkaar komen. Deuh, daarom heet het ook de dag van Elst. Dat betekent dat het meteen een stuk gezelliger wordt. Militairen die “shoot, shoot, shoot to kill” zingen, nou ja, die van de vredesmissies zingen “bier, bier, koel helder bier” op dezelfde wijs, massa’s juichende en zwaaiende mensen, kinderen waar je over struikelt als ze hun best doen om versnaperingen uit te delen. Het tempo gaat er dan wel wat uit, want je bent met drie keer zo veel mensen en de straten worden er niet breder op. Hier nog even een tip voor andere (kandidaat-)lopers: zwaai veel naar het publiek, zwaai en klap met de muziek mee, dat houdt je schouders en nek los en maakt het publiek blij.
In Valburg mijn tweede thee gedronken, nu buiten op een terrasje in het zonnetje, en de laatste overtollige kleding afgeritst. Vergeten om me in te smeren tegen de zon. Nou ja, niet alles wat je sportief doet is even gezond. Astrid even gebeld dat alles goed ging en na 19 minuten weer op weg.
Het laatste stuk gaat vooral over dijken tussen de weilanden. En dan komt eindelijk de brug over de Waal weer in zicht. Voor nieuwelingen kan dat een traumatische ervaring zijn; ten eerste duurt het nog bijna een half uur voor je bij de brug bent en ten tweede is het de spoorbrug, de goeie brug is nog bijna tien minuten verder. Jullie zijn gewaarschuwd.
Om 13.51 uur binnengekomen. Mijn doel was voor 14.00 uur, dus dat was gelukt. In totaal dus 9 uur en 43 minuten onderweg geweest, waarvan 37 minuten gepauzeerd. Effectief dus 9 uur en 6 minuten gelopen, geen denderend gemiddelde, maar dat komt door de eerder genoemde overvolle straten vanaf Elst.
Tot slot nog een woord van dank aan iedereen van wie ik onderweg een bemoedigend sms’je heb gekregen. Ik lees ze vrij snel, maar beantwoord ze vaak vrij laat, op zijn vroegst bij de volgende pauze en anders nadat ik thuis ben bijgekomen. Sms’jes zijn best wel fijn, dus aarzel vooral niet.
Veel liefs voor alle supporters,
Dik
-
19 Juli 2011 - 19:23
Albert En Gertie:
super leuk om te lezen! dat je nog energie had om te schrijven..Het weer viel gelukkig mee. we hadden het net over jullie en toen kwam de mail binnen!
Fijne dag morgen, blaren vrij en veel plezier! -
19 Juli 2011 - 19:24
Astrid:
Zou het gelukt zijn om als eerste te antwoorden?
Tip: neem een fototoestel mee dan kunnen we dat muurtje ook eens op foto zien, of andere leuke/interressante dingen. Dat bankje is een van de weinig goede herinneringen van mij aan de 4daagse.
succes morgen xxx -
19 Juli 2011 - 19:36
Kirsten:
Hoi hoi,
Dat is weer een leuk verslag :) Ik heb vandaag druk het weer gevolgd, en dat zag er gelukkig veel beter uit dan vorige week voorspeld (overigens via de computer en niet door uit het raam te kijken want in de artsenkamer is geen raam met zicht op buiten...). Blij publiek is altijd fijn maar blije lopers natuurlijk nog veel fijner. Succes weer morgen en voor zo: slaap lekker
Liefs Kirsten -
19 Juli 2011 - 21:59
Jose De Bruijn:
Knap verslag hoor Dik. Lekker positief. Hopelijk gaat 'ie morgen net zo goed. Weer veel succes gewenst en ik zal duimen voor een mooie loopdag.
Ciao -
20 Juli 2011 - 06:59
Esther:
Hoi Dik,
Erg handig dat we je zo allemaal goed kunnen volgen. Maak je niet druk over het beantwoorden van smsjes, we snappen wel dat je je met andere dingen bezig houdt. Toi toi toi en dikke knuffel,
Esther -
20 Juli 2011 - 07:05
Carla:
Wat leuk dat je een site bijhoudt! Heel veel succes en dat de komende dagen maar net zo succesvol mogen zijn als de eerste!
groetjes! -
20 Juli 2011 - 07:32
MJ:
Hee Dik,
Goed hoor! Je bent volgens mij een van de (zo niet de) sportiefste collega's (nu zou ik nog iets kunnen mompelen over een land met blinden, maar laat ik dat niet doen). Hoewel ik tien jaar in Nijmegen heb gewoond, heb ik nooit meegedaan aan de Vierdaagse (en ook aan de Zomerfeesten maar 1x), maar ik woonde wel vooraan op de Via Gladiola :) Succes verder deze week, ik hoop dat het in ieder geval droog blijft. -
20 Juli 2011 - 08:00
Roro:
Hallo papa,
Erg leuk verslag om te lezen. Het geeft een mooi beeld van de emotionele stoomwals.
En, met alle informatie en tips, wordt het een mooi handboek voor toekomstige lopers.
Verder zou ik me geen zorgen maken over een eventueel gebrek aan training. Die andere mensen lopen gewoon te veel. Ben trots dat je het met relatief weinig training zo goed doet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
