Doping
Door: Dik
Blijf op de hoogte en volg Dik
18 Juli 2019 | Nederland, Nijmegen
Hallo lieve vrienden
Toen ik gisteravond om kwart over negen naar bed ging, kreeg ik van Astrid een pilletje aangereikt; ibuprofen 600, in te nemen met wat water. Met dat pilletje op ben ik als een blok in slaap gevallen om vanmorgen drijfnat van het zweet wakker te worden. En wat belangrijker was, met veel minder pijn dan gisteren.
Aan het ontbijt overhandigde Astrid mij nog eens twee van die wonderpillen en een pilletje om mijn maag te beschermen. De eerste ibuprofen moest ik nog voor de start innemen; de tweede om tien uur. Zo zou ik de hele dag onder de doping lopen.
Nadat ik de eerste ibuprofen had ingenomen, duurde het nog eens twintig minuten voor we echt vertrokken waren. Ik was benieuwd of er al een effect te merken was en vertrok voorzichtig in een vrij rustig tempo. Tot mijn opluchting merkte ik dat het lopen amper pijn deed. Mijn been zeurde af en toe nog wel een beetje, maar dat was meer het pruttelen van een ontevreden baby dan het drammen van een zeer been. In mijn tijd hadden we nog geen babyfoon, dus ik deed maar net of ik niets merkte. Goed spul dus die pillen.
Het leek me beter het tempo niet meteen te forceren nu de pijn kunstmatig onderdrukt was, dus liep ik heel rustig en ontspannen naar mijn eerste rustplaats bij Middelaar. Daar nuttigde ik een kopje thee en een bakje groentesoep; een bakje groentesoep dat zo vol was dat zo’n 10 % het bakje spontaan had verlaten toe ik eindelijk een vrij plaatsje had gevonden.
Soepel liep ik daarna door richting Gennep, het verste plaatsje op de route, halverwege de wandeling. Daar werden zoals elk jaar suikerbollen uitgedeeld, kleine broodjes met suiker en kaneel, een plaatselijke specialiteit. Ik had er even niet aan gedacht dat de suikerbollen ongetwijfeld erg lekker zijn als je ze nuttigt onder het genot van een kopje koffie, maar onverteerbare meelballen als je ze onder het wandelen naar binnen werkt. Gelukkig stond wat verderop een dame schijfjes sinaasappel uit te delen. En schijfjes citroen. Ik trof de citroen. Tot mijn verbazing was de combinatie citroen en suikerbol eigenlijk best te pruimen.
Het lopen ging zo pijnloos dat ik wat verderop zelfs een slachtoffer zocht voor een praatje. Er liep een meisje met een T-shirt met de opdruk “Bestuur A-Eskwatraat.” A-Eskwadraat is de studievereniging voor studenten natuurkunde, wiskunde, informatica en informatiekunde aan de Universiteit Utrecht. Nu wil het geval dat ik ooit in Utrecht heb gestudeerd en lid was van genoemde vereniging, dat wil zeggen toen nog zonder informatica en informatiekunde. Een inkoppertje dus. We hebben even gezellig gebabbeld. Toen zag je haar denken “heb ik eens een keertje wat aanspraak, zou het mijn opa kunnen zijn.” Ze bedacht opeens dat ze op zoek moest naar haar zusje en verdween naar ergens in de achtergrond.
Na de samenvloeiing kwam de tweede rustplaats. Daar nuttigde ik een paar koppen thee en mijn boterhammen. Toen begon de beklimming op de Bredeweg bij het plaatsje Breedeweg. Daar is de steilste, nou ja steil, klim van het zevenheuvelentraject. Voor me liep een groep politieagenten die met “push, push a little harder” naar boven stormde. Hoewel ik heuvel op doorgaans fijn vind, besloot ik ditmaal toch maar rustig aan te doen. Dat wil zeggen ik deed mijn best maar dat rustige lukte maar net. Ondanks het rustige tempo haalde ik even later de groep agenten weer in die eenmaal boven gekomen bekomen moest en in een rustiger tempo verder ging.
Agenten hebben in de Vierdaagse hun eigen manieren om hun aanwezigheid kenbaar te maken “Tatoe, tatoe, tatoe, daar komt de politie” kende ik al. Nieuw is dat een groep stoere agenten en agentes luidkeels zingt: “daar wordt aan de deur geklopt, hard geklopt zacht geklopt, daar wordt aan de deur geklopt, wie zou dat zijn?” Om daarna gierend van de pret nog luidkeelser te brullen: “POLITIE, OPEN MAKEN!” Ik heb ze daarmee gecomplimenteerd en de agente die het compliment in ontvangst nam, was zichtbaar verguld.
De rest van de wandeling verliep voorspoedig. Voor degenen die overwegen eens met hun camper langs het parcours te gaan staan, er is vanaf Breedeweg een lange strook die er speciaal op ingericht is om je camper neer te zetten.
Na mij te hebben afgemeld ben ik even langs de massage gegaan om kond te doen van het effect van hun massage. Helaas was de coördinerende persoon in geen velden of wegen te bekennen. Dus ben ik maar weer gegaan.
Thuis heb ik mij wederom onderworpen aan de Ludomethode. Straks voor het slapen gaan voor alle zekerheid toch maar weer een van Astrids wonderpillen en hopen dat er morgen geen dopingcontrole is.
Tot morgen,
Dik
Toen ik gisteravond om kwart over negen naar bed ging, kreeg ik van Astrid een pilletje aangereikt; ibuprofen 600, in te nemen met wat water. Met dat pilletje op ben ik als een blok in slaap gevallen om vanmorgen drijfnat van het zweet wakker te worden. En wat belangrijker was, met veel minder pijn dan gisteren.
Aan het ontbijt overhandigde Astrid mij nog eens twee van die wonderpillen en een pilletje om mijn maag te beschermen. De eerste ibuprofen moest ik nog voor de start innemen; de tweede om tien uur. Zo zou ik de hele dag onder de doping lopen.
Nadat ik de eerste ibuprofen had ingenomen, duurde het nog eens twintig minuten voor we echt vertrokken waren. Ik was benieuwd of er al een effect te merken was en vertrok voorzichtig in een vrij rustig tempo. Tot mijn opluchting merkte ik dat het lopen amper pijn deed. Mijn been zeurde af en toe nog wel een beetje, maar dat was meer het pruttelen van een ontevreden baby dan het drammen van een zeer been. In mijn tijd hadden we nog geen babyfoon, dus ik deed maar net of ik niets merkte. Goed spul dus die pillen.
Het leek me beter het tempo niet meteen te forceren nu de pijn kunstmatig onderdrukt was, dus liep ik heel rustig en ontspannen naar mijn eerste rustplaats bij Middelaar. Daar nuttigde ik een kopje thee en een bakje groentesoep; een bakje groentesoep dat zo vol was dat zo’n 10 % het bakje spontaan had verlaten toe ik eindelijk een vrij plaatsje had gevonden.
Soepel liep ik daarna door richting Gennep, het verste plaatsje op de route, halverwege de wandeling. Daar werden zoals elk jaar suikerbollen uitgedeeld, kleine broodjes met suiker en kaneel, een plaatselijke specialiteit. Ik had er even niet aan gedacht dat de suikerbollen ongetwijfeld erg lekker zijn als je ze nuttigt onder het genot van een kopje koffie, maar onverteerbare meelballen als je ze onder het wandelen naar binnen werkt. Gelukkig stond wat verderop een dame schijfjes sinaasappel uit te delen. En schijfjes citroen. Ik trof de citroen. Tot mijn verbazing was de combinatie citroen en suikerbol eigenlijk best te pruimen.
Het lopen ging zo pijnloos dat ik wat verderop zelfs een slachtoffer zocht voor een praatje. Er liep een meisje met een T-shirt met de opdruk “Bestuur A-Eskwatraat.” A-Eskwadraat is de studievereniging voor studenten natuurkunde, wiskunde, informatica en informatiekunde aan de Universiteit Utrecht. Nu wil het geval dat ik ooit in Utrecht heb gestudeerd en lid was van genoemde vereniging, dat wil zeggen toen nog zonder informatica en informatiekunde. Een inkoppertje dus. We hebben even gezellig gebabbeld. Toen zag je haar denken “heb ik eens een keertje wat aanspraak, zou het mijn opa kunnen zijn.” Ze bedacht opeens dat ze op zoek moest naar haar zusje en verdween naar ergens in de achtergrond.
Na de samenvloeiing kwam de tweede rustplaats. Daar nuttigde ik een paar koppen thee en mijn boterhammen. Toen begon de beklimming op de Bredeweg bij het plaatsje Breedeweg. Daar is de steilste, nou ja steil, klim van het zevenheuvelentraject. Voor me liep een groep politieagenten die met “push, push a little harder” naar boven stormde. Hoewel ik heuvel op doorgaans fijn vind, besloot ik ditmaal toch maar rustig aan te doen. Dat wil zeggen ik deed mijn best maar dat rustige lukte maar net. Ondanks het rustige tempo haalde ik even later de groep agenten weer in die eenmaal boven gekomen bekomen moest en in een rustiger tempo verder ging.
Agenten hebben in de Vierdaagse hun eigen manieren om hun aanwezigheid kenbaar te maken “Tatoe, tatoe, tatoe, daar komt de politie” kende ik al. Nieuw is dat een groep stoere agenten en agentes luidkeels zingt: “daar wordt aan de deur geklopt, hard geklopt zacht geklopt, daar wordt aan de deur geklopt, wie zou dat zijn?” Om daarna gierend van de pret nog luidkeelser te brullen: “POLITIE, OPEN MAKEN!” Ik heb ze daarmee gecomplimenteerd en de agente die het compliment in ontvangst nam, was zichtbaar verguld.
De rest van de wandeling verliep voorspoedig. Voor degenen die overwegen eens met hun camper langs het parcours te gaan staan, er is vanaf Breedeweg een lange strook die er speciaal op ingericht is om je camper neer te zetten.
Na mij te hebben afgemeld ben ik even langs de massage gegaan om kond te doen van het effect van hun massage. Helaas was de coördinerende persoon in geen velden of wegen te bekennen. Dus ben ik maar weer gegaan.
Thuis heb ik mij wederom onderworpen aan de Ludomethode. Straks voor het slapen gaan voor alle zekerheid toch maar weer een van Astrids wonderpillen en hopen dat er morgen geen dopingcontrole is.
Tot morgen,
Dik
-
18 Juli 2019 - 16:50
Willemien:
Weer leuk om te lezen, fijn dat je het uit kon lopen.toppertje -
18 Juli 2019 - 17:52
Kirsten:
Op naar de laatste dag :) Had ook niet anders verwacht... Succes weer morgen, we zullen weer op de Via Gladiola op je wachten! -
18 Juli 2019 - 18:00
Ludo:
Beste Dik,
Ik denk dat ibuprofen in onze contreien aspirine als pijnstiller van de eerste plaats heeft verdrongen. Dat je het middel nu pas hebt ontdekt, is het zoveelste bewijs dat je uit het allerhardste hout bent gesneden ...
Hoe dan ook, het verheugt me zeer dat het je ook dit keer beslist zal lukken de Vierdaagse uit te lopen. Het is en blijft een topprestatie.
Dat je bovendien elke dag weer de moeite neemt om ons in een onderhoudend verslagje van je wedervaren op de hoogte te brengen, vind ik bewonderenswaardig.
Morgen is het genieten geblazen!
Ludo -
18 Juli 2019 - 18:06
Linda:
Proficiat Dick, dat heb je weer goed gedaan en ook je privéverpleegster verdient een pluim!!!
Goede nachtrust en succes morgen!
Groetjes, -
18 Juli 2019 - 18:39
Marrigje:
Super Dik. Nog maar 1 dag en je kunt weer een editie van de vierdaagse bijschrijven op je palmares.
Echt een topprestatie. Succes morgen en heb veel plezier op de Via Gladiola.
Groetjes, ook van René -
18 Juli 2019 - 19:02
Dirk :
Beste Dik,
Fijn dat de medicatie geholpen heeft - puike prestatie, ik zou het jou niet nadoen!
Succes voor de laatste dag,
Dirk -
18 Juli 2019 - 21:03
Marja Meijboom:
Zo, dik ook de derde dag zit er weer op.
Je doet het toch maar weer. Doping of niet.
Morgen alweer de vierde en laatste dag.
Ook dat ga je redden. Ik vind het een Super prestatie.
Heel veel succes, met de laatste loodjes.
Groetjes Marja Meijboom -
22 Juli 2019 - 08:02
Jean-Pierre:
Hoe levert een combin -
22 Juli 2019 - 08:03
Jean-Pierre:
Hoe levert een combinatie van citroen en suikerbol pruimen op?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
